Κεφάλαιο – 2
Εισαγωγή των σκληρών δίσκων
Εισαγωγή
Στο σημερινό κόσμο υπολογιστών οι σκληροί δίσκοι έχουν αποδειχθεί ως σημαντικότερο μέρος ενός υπολογιστή. Σήμερα ο σκληρός δίσκος είναι η κύρια συσκευή αποθήκευσης που ο συνηθέστερα χρησιμοποιείται για να αποθηκεύσει όλο τον τύπο στοιχείων καθώς επίσης και ενός από τα πιό ενδιαφέροντα συστατικά του υπολογιστή.
Θα είναι πολύ δύσκολο για τους σύγχρονους χρήστες υπολογιστών να εξετάσουν ακόμη και ποια ζωή υπολογιστών θα ήταν χωρίς σκληρό δίσκο, δεδομένου ότι οι περισσότεροι από μας αποθηκεύουν σήμερα τα δισεκατομμύρια των ψηφιολέξεων των πληροφοριών στους υπολογιστές μας.
Στους πολύ πιό πρόωρους υπολογιστές δεν υπήρξε καμία αποθήκευση καθόλου όλες. Κάθε φορά που θελήσατε να τρέξετε ένα πρόγραμμα θα έπρεπε να εισαγάγετε το πρόγραμμα με το χέρι. Ακόμη και περισσότερο από αυτός, έκανε οι περισσότεροι από αυτού που θεωρούμε σήμερα αδύνατο, δεδομένου ότι δεν υπήρξε κανένας εύκολος τρόπος να έχει μια εργασία υπολογιστών με τα ίδια στοιχεία επανειλημμένως. Γρήγορα συνειδητοποιήθηκε ότι κάποιο είδος της μόνιμης αποθήκευσης ήταν απαραίτητο εάν οι υπολογιστές επρόκειτο να γίνουν αληθινά χρήσιμα εργαλεία.
Το πρώτο μέσο απομνημόνευσης που χρησιμοποιήθηκε στους υπολογιστές ήταν πραγματικά έγγραφο. Τα προγράμματα και τα στοιχεία καταγράφηκαν χρησιμοποιώντας τις τρύπες που τρυπήθηκαν με διατρητική μηχανή στην ταινία εγγράφου ή τις κάρτες διατρήσεων. Ένας ειδικός αναγνώστης χρησιμοποίησε μια ακτίνα του φωτός για να ανιχνεύσει τις κάρτες ή την ταινία. Όπου μια τρύπα του βρέθηκε που διαβάστηκε ένα "1", και πού το έγγραφο εμπόδισε τον αισθητήρα, "0" ή αντίστροφα.
Αν και ήταν μια μεγάλη βελτίωση πέρα από τίποτα αλλά αυτές οι κάρτες ήταν ακόμα πολύ ενοχλητικός να χρησιμοποιήσει. Έπρεπε βασικά να γράψετε το ολόκληρο πρόγραμμα από την αρχή για χαρτί, και να το πάρετε λειτουργώντας στο μυαλό σας προτού να αρχίσετε να το βάλετε επάνω στις κάρτες, επειδή εάν κάνατε ένα λάθος έπρεπε επαν-διάτρηση πολλές από τις κάρτες. Είναι πολύ δύσκολο να απεικονιστεί σε τι απασχολούσαστε με.
Η επόμενη μεγάλη πρόοδος πέρα από το έγγραφο ήταν η δημιουργία της μαγνητικής ταινίας. Οι πληροφορίες καταγραφής σε έναν παρόμοιο με τον τρόπο στο πώς ο ήχος καταγράφεται σε μια ταινία, αυτές οι μαγνητικές ταινίες ήταν πιό εύκαμπτες, ανθεκτικές και γρηγορότερες από την ταινία εγγράφου ή τις κάρτες διατρήσεων.
Φυσικά, η ταινία χρησιμοποιείται ακόμα σήμερα στους σύγχρονους υπολογιστές, αλλά ως μορφή σε μη απευθείας σύνδεση ή δευτεροβάθμιας αποθήκευσης. Πριν από τους σκληρούς δίσκους, ήταν η αρχική αποθήκευση για μερικούς υπολογιστές. Το αρχικό μειονέκτημά τους είναι ότι πρέπει να διαβαστούν γραμμικά μπορεί να πάρει τα πρακτικά για να κινηθεί από ένα τέλος της ταινίας προς άλλο, που καθιστά την τυχαία πρόσβαση μη πρακτική.
Καλά επιστρέφοντας στο θέμα μας. Η ΙΒΜ εισήγαγε τον πρώτο -πρώτο σκληρό δίσκο που θα ήταν εφικτός για την εμπορική ανάπτυξη. Δεν ήταν όπως τις κινήσεις δίσκων που χρησιμοποιούνται τώρα ημέρες. Χρησιμοποίησαν τα περιστρεφόμενα κυλινδρικά τύμπανα, επάνω στα οποία τα μαγνητικά σχέδια των στοιχείων αποθηκεύτηκαν. Τα τύμπανα είναι μεγάλα και δύσκολο να εργαστούν με. Οι πρώτοι αληθινοί σκληροί δίσκοι είχαν τα κεφάλια του σκληρού δίσκου σε επαφή με την επιφάνεια του δίσκου. Αυτό έγινε για να επιτρέψει στην ηλεκτρονική χαμηλός-ευαισθησίας της ημέρας για να είναι σε θέση να διαβάσει καλύτερα τα μαγνητικά πεδία στην επιφάνεια του δίσκου αλλά οι τεχνικές κατασκευής σε εκείνο το στάδιο του χρόνου δεν ήταν σχεδόν τόσο περίπλοκες όσο είναι τώρα, και δεν ήταν δυνατό να πάρει η επιφάνεια του δίσκου τόσο ομαλή όπως ήταν απαραίτητο να επιτραπεί το κεφάλι για να γλιστρήσει ομαλά πέρα από την επιφάνεια του δίσκου με την υψηλή ταχύτητα ενώ ήταν σε επαφή με την. Κατά τη διάρκεια του χρόνου τα κεφάλια θα έφθειραν, ή θα έφθειραν το μαγνητικό επίστρωμα στην επιφάνεια του δίσκου.
Δεδομένου ότι μια κρίσιμη ανακάλυψη της νέας τεχνολογίας της ΙΒΜ στην οποία, η επαφή με την επιφάνεια του δίσκου δεν ήταν απαραίτητη, πραγματοποιήθηκε έγινε η βάση των σύγχρονων σκληρών δίσκων. Ο πρώτος -πρώτος σκληρός δίσκος αυτού του τύπου ήταν η ΙΒΜ 305 RAMAC (τυχαία μέθοδος προσπέλασης της λογιστικής και του ελέγχου) που εισήχθη τις 13 Σεπτεμβρίου, το 1956. Αυτός ο σκληρός δίσκος θα μπορούσε να αποθηκεύσει πέντε εκατομμύριο χαρακτήρες που ήταν περίπου πέντε μεγαμπάιτ με το ποσοστό μεταφοράς στοιχείων 8.800 ψηφιολέξεων ανά δευτερόλεπτο.
Το 1962, η ΙΒΜ εισήγαγε το πρότυπο 1301 προηγμένο αρχείο δίσκων. Η βασική πρόοδος αυτής της κίνησης δίσκων ήταν η δημιουργία των κεφαλιών που επέπλευσε, ή πέταξε, επάνω από την επιφάνεια του δίσκου σε έναν αέρα που αντέχει με τη μείωση της απόστασης από τα κεφάλια στην επιφάνεια των δίσκων από 800 έως 250 ίντσες μικροϋπολογιστών.
Το 1973, η ΙΒΜ εισήγαγε την πρότυπη κίνηση δίσκων 3340, που θεωρείται συνήθως ο πατέρας του σύγχρονου σκληρού δίσκου που είχε δύο χωριστούς άξονες, ένας μόνιμος και άλλος μετακινούμενος, κάθε ένας με μια ικανότητα 30 ΜΒ. Το πρότυπο 3370 της ΙΒΜ που εισήχθη το 1979 ήταν ο πρώτος δίσκος με τα κεφάλια λεπτών ταινιών. Στο ίδιο έτος η ΙΒΜ εισήγαγε το πρότυπο 3310 που είναι η πρώτη κίνηση δίσκων με 8 "platters, που μειώνεται πολύ στο μέγεθος από τα 14" που ήταν τα πρότυπα για κατά τη διάρκεια μιας δεκαετίας.
Ο πρώτος σκληρός δίσκος που σχεδιάστηκε "παράγοντας μορφής στα 5,25 που χρησιμοποιήθηκε στο πρώτο PCs ήταν το Seagate ST- 506. Χαρακτήρισε τέσσερα κεφάλια και μια ικανότητα 5 ΜΒ. Η ΙΒΜ παρέκαμψε τα ST- 506 και επέλεξε τα ST- 412 -- ένας δίσκος 10 ΜΒ στον ίδιο παράγοντα μορφής -- για το PC/$l*XT της ΙΒΜ, κάνοντας το τον πρώτο σκληρό δίσκο που χρησιμοποιήθηκε ευρέως στο PC και τον PC-SYMVATO' κόσμο.
Στο έτος 1983, Rodime εισήγαγε RO352, η πρώτη κίνηση δίσκων για να χρησιμοποιήσει τον παράγοντα μορφής 3,5 ", ο οποίος έγινε ένα από τα σημαντικότερα πρότυπα βιομηχανίας. Το 1985 το κβάντο εισήγαγε το Hardcard, ένας σκληρός δίσκος 10,5 ΜΒ που τοποθετήθηκε σε μια isa κάρτα επέκτασης για PCs που χτίστηκαν αρχικά χωρίς έναν σκληρό δίσκο.
Το 1986 οι περιφερειακές μονάδες Conner εισήγαγαν το CP340. Ήταν η πρώτη κίνηση δίσκων για να χρησιμοποιήσει έναν ενεργοποιητή σπειρών φωνής. Στο έτος 1988 οι περιφερειακές μονάδες Conner εισήγαγαν το CP3022, το οποίο ήταν τα πρώτα 3,5 "κίνησης για να χρησιμοποιήσει τη μειωμένη 1" αποκαλούμενη "μικρή ακτινοβολία" ύψους τώρα και τα πρότυπα για τις σύγχρονες κινήσεις 3,5 ". Στο ίδιο έτος PrairieTek εισήγαγε μια κίνηση χρησιμοποιώντας 2,5 "platters. Το 1990 η ΙΒΜ εισήγαγε το πρότυπο 681 (κοκκινότσιχλα), μια κίνηση 857 ΜΒ. Ήταν το πρώτο για να χρησιμοποιήσει τον Κ. κεφάλια και PRML.
Η κίνηση κεντρικών υπολογιστών "Pacifica" της ΙΒΜ που εισάγεται το 1991 είναι η πρώτη για να αντικαταστήσει τα μέσα οξειδίων με τα μέσα λεπτών ταινιών στη platter επιφάνεια. Στο ίδιο έτος οι ακέραιες περιφερειακές μονάδες 1820 είναι ο πρώτος σκληρός δίσκος με 1,8 "platters, που χρησιμοποιούνται αργότερα για τις κινήσεις δίσκων PC-KARTW'N. Στο έτος 1992 η Hewlett Packard εισήγαγε C3013A που είναι "κίνηση τα πρώτα 1,3.
Υπάρχουν διάφορες εξελίξεις που πραγματοποιήθηκαν στην ιστορία των σκληρών δίσκων για να δώσουν το τρέχουσες σχέδιο, την απόδοση μορφής και τις ικανότητες στους σημερινούς δίσκους. Αυτοί είναι δύσκολο να μετρηθούν λεπτομερώς μέσα σε αυτό το βιβλίο.
|
