Lees-schrijf Hoofden
De hoofden zijn de lees-schrijfinterface aan de magnetische fysieke media waarover het gegeven in een harde schijf wordt opgeslagen. De hoofden doen het werk van het omzetten van beetjes in magnetische impulsen en het opslaan van hen op de schotels, en dan het omkeren van het proces wanneer het gegeven moet worden nog eens voorgelezen. De hoofden zijn één van de duurdere delen van de harde schijf om de gebiedsdichtheid en snelheden van de schijfrotatie toe te laten om te stijgen.
Nochtans is de hoofden GMR het populairst in de harde schijf van vandaag, daar zijn verscheidene technologieën voorgesteld bij verscheidene keren voor lees-schrijfhoofden:
- De Hoofden van het ferriet
- Metaal-in-hiaat (mig) Hoofden
- De Hoofden van de dunne Film (TF)
- Weerstand biedende (AMR/M.) Hoofden de anisotrope van de Magneetontsteking
- Weerstand biedende (GMR) Hoofden de reuze van de Magneetontsteking
- Weerstand biedende (CMR) Hoofden de kolossale van de Magneetontsteking
De lees-schrijf hoofden zijn een uiterst kritieke component in het bepalen van de algemene prestaties van de harde schijf, aangezien zij een dergelijke belangrijke rol in de opslag en de herwinning van gegevens spelen. De nieuwe hoofdtechnologieën zijn vaak het teweegbrengende punt aan het verhogen van de snelheid en de grootte van moderne harde schijven daarom lees-schrijfhoofden is het meest verfijnde deel van de harde schijf, die zelf een technologisch wonder is.
Elk beetje op te slaan gegevens wordt geregistreerd op de harde schijf gebruikend een speciale het coderen methode die nul en degenen in patronen van magnetische stroomomkeringen vertaalt. Elke harde schijfschotel heeft twee oppervlakten die worden gebruikt om de gegevens over het algemeen op te slaan en er is normaal één hoofd voor elke oppervlakte die op de aandrijving wordt gebruikt. Aangezien de meeste harde schijven één tot vier schotels hebben, hebben de meeste harde schijven tussen twee acht hoofden. Sommige grotere aandrijving kan 20 hoofden of meer hebben. Slechts één hoofd kan van of aan de harde schijf lezen in een bepaalde tijd schrijven. Het speciale schakelschema wordt gebruikt om te controleren welk hoofd in om het even welke bepaalde tijd actief is.
Het hoofd drijft over de oppervlakte van de schijf en doet fysisch elk van hun werk zonder ooit wat betreft de schotels. De hoeveelheid ruimte tussen de hoofden en de schotels wordt genoemd de het drijven hoogte of het vliegen hoogte of hoofdhiaat. De lees-schrijf hoofdassemblage is met veerwerking gebruikend het de lentestaal van de hoofdwapens dat de schuiven om tegen de schotels veroorzaakt te drukken wanneer de schijf stationair is.
Dit wordt gedaan ervoor zorgen dat de hoofden niet vanaf de schotels afdrijven daarom handhaven van een nauwkeurige het drijven hoogte voor correcte verrichting essentieel is. Wanneer de schijf tot werkende snelheid spint, veroorzaakt de hoge snelheid lucht om onder de schuiven te stromen en hen op te heffen van de oppervlakte van de schijf. De afstand van de schotels aan de hoofden is een specifieke ontwerpparameter die strak door de fabrikanten wordt gecontroleerd.
|
