Voor Lijn
Voor lijn werkt goed waar het aantal herhalingen van de lijn vóór de lijn is binnengegaan gekend is. Het hoofd van de lijn bestaat uit drie delen die door puntkomma's worden gescheiden.
- De eerste wordt in werking gesteld alvorens de lijn is ingegaan. Dit is gewoonlijk de initialisering van de lijnvariabele.
- De tweede is een test, is de lijn weggegaan wanneer dit vals terugkeert.
- Het derde is een in werking te stellen verklaring telkens als het lijnlichaam wordt voltooid. Dit is gewoonlijk een toename van de lijnteller.
Het voorbeeld is een functie die het gemiddelde aantallen berekent die in een serie worden opgeslagen. De functie neemt de serie en het aantal elementen als argumenten.
float average(float array[], int count)
{
float total = 0.0;
int i;
for(i = 0; i < count; i++)
total += array[i];
return(total / count);
}
Voor lijn zorgt ervoor dat het correcte aantal serieelementen alvorens het gemiddelde te berekenen wordt opgeteld.
De drie verklaringen bij het hoofd van a voor lijn doen gewoonlijk enkel één ding elk, nochtans kunnen om het even welk van hen leeg worden verlaten. Een lege eerste of laatste verklaring zal geen initialisering of lopende toename betekenen. Een lege vergelijkingsverklaring zal altijd behandeld worden waar. Dit zal de lijn om voor onbepaalde tijd veroorzaken te lopen tenzij onderbroken op een andere manier. Dit zou een terugkeer of een onderbrekingsverklaring kunnen zijn.
Het is ook mogelijk om verscheidene verklaringen in de eerste of derde positie te drukken, die hen scheidt met komma's. Dit staat een lijn met meer dan één controlerende variabele toe. Het voorbeeld illustreert hieronder de definitie van een dergelijke lijn, met variabelen hallo en lo respectievelijk beginnend bij 100 en 0 en samenkomend.
Voor lijn geeft een verscheidenheid van stenografie dat daarin moet worden gebruikt. Let de volgende uitdrukking op, in deze uitdrukking bevat de enige lijn twee voor lijnen daarin. Hier hallo -- is zelfde zoals hallo = hallo - 1 en lo ++ zijn zelfde zoals lo = lo + 1,
for(hi = 100, lo = 0; hi >= lo; hi--, lo++)
Voor lijn is uiterst flexibel en laat vele soorten programmagedrag toe om eenvoudig en snel worden gespecificeerd. Zie een voorbeeld van voor lijn
#include <stdio.h>
int main()
{
int index;
for(index = 0 ; index < 6 ; index = index + 1)
printf("The value of the index is %d\n", index);
return 0;
}
Het resultaat van het programma wordt getoond als volgt:
The value of the index is 0
The value of the index is 1
The value of the index is 2
The value of the index is 3
The value of the index is 4
The value of the index is 5 |
|
