Elk C- programma bevat een functie genoemd hoofd. Dit is het beginpunt van het programma. Elke functie zou een waarde moeten terugkeren. In dit programma keert de functieleiding geen terugkeerwaarde terug daarom hebben wij nietige leiding geschreven. Wij konden dit programma ook schrijven zoals:
/* Eerste Programma om C te leren */
#include <stdio.h>
main()
{
printf("This is a C program\n"); // printing a message
return 0;
}
Het beide programma is zelfde en voert de zelfde taak uit. Het resultaat van het beide programma zal de volgende output op het scherm drukken:
Dit is een C- programma
#include<stdio.h> staat het programma toe om met het het scherm, toetsenbord en dossiersysteem van uw computer in wisselwerking te staan. U zult het aan het begin van bijna elk C- programma vinden.
main() verklaart het begin van de functie, terwijl de twee krullende steunen het begin en de afwerking van de functie tonen. De krullende steunen in C worden gebruikt aan groepsverklaringen samen zoals in een functie, of in het lichaam van een lijn. Een dergelijke groepering is gekend als samengestelde verklaring of blok.
printf("This is a C program\n"); drukt de woorden op het scherm. De te drukken tekst is ingesloten in dubbele citaten. \n aan het eind van de tekst vertelt het programma om een nieuwe lijn als deel van de outputprintf () functie te drukken wordt gebruikt voor monitorvertoning van de output.
De meeste C- programma's zijn in lagere gevalbrieven. U zult gewoonlijk hoger gevalbrieven die in preprocessordefinities worden gebruikt vinden die later zullen worden besproken, of de binnenkant citeert als delen van karakterkoorden.
|
